Minik Tavşan Tıpır, kalbinde büyüttüğü o tarifsiz arzuyla, hayallerinin çukurunu kazmaya koyulur. Ne var ki, bu hevesli minik, toprağın derinliklerine doğru attığı her adımda, aslında neye giriştiğine dair en ufak bir fikre bile sahip değildir. Etrafındaki bilge komşularının tecrübelerinden faydalanmak yerine, gururuna yenik düşer ve eksiklerini onlardan saklamaya çalışır. Her kürek darbesiyle, içine düştüğü durum daha da karmaşık bir hal alır. Tıpır, inatla kazmaya devam ederken, adeta bir labirentin içinde kaybolur. Sonunda, umutsuzluğun en derin noktasında, sert bir kayayla karşılaşır. İşte tam o anda, Tıpır için bir aydınlanma anı yaşanır. Fark eder ki, yardım istemek bir zayıflık değil, aksine, en zorlu anlarda bile yolunu bulmasını sağlayacak bir güçtür. Bu tecrübe, Minik Tavşan Tıpır'a, hayallerine ulaşmanın en önemli sırrını öğretir: Bazen, en büyük kahramanlık, yardım elini uzatmaktan geçer.
